امروز آخرین پروژه کارورزی رو هم تحویل دادیم و برای همیشه با هنرستان و ژوژمان هاش و خاطرات خوب و بدش خداحافظی کردیم.دلم نمیخواست هیچوقت روزی برسه که راجع به تموم شدن دوران تحصیلم بنویسم. از اولین روزی که پامو

این روزهای قرنطینه، با نهایت بی فرهنگی از خونه بیرون میام و با دوچرخه ی غراضم توی کوچه پس کوچه های شهرمیگردم. میدونم کارم خیلی زشته و شهروند بی مسئولیتی هستم؛ ولی خب بعضی عصرها واقعا دلم از کل دنیا

بزرگترین و مهم ترین خبری که دارم اینه که من بالاخره به آرزوم رسیدم و هنرستانی شدم خبر های بعدی هم به شرح زیرن: 1.از اون کامپیوتر زپرتی خلاص شدم و لپتاپ خریدم 2.دوستای جدید و باحالی پیدا کردم اولش

این عکس بالا رو که ملاحضه میکنید اولین روزیه که از بیمارستان به خونه اومده بودم و توی بغل مامانجی خواب بودم مامانجی میگفت منو میدیده یاده چینی ها می افتادهقربون خودم برم که شبیه همچین آدمای نازنینی بودم

اینجا یه عااالمه ایده برای نقاشی های ساده ولی قشنگ میگیرین که میتونید لا به لای مطالب اسکرپ بوکتون بکشین و حساااابی سلیقه به خرج بدین این بالایی خیلی خوبه من از این ریسه ها خیلی استفاده کردم:) این یکی

عکس اولی رو توی اینستاگرام گذاشته بودم.جریان از این قراره که رنگی رنگی جان یه مسابقه عکاسیبه مناسبت تولد 4 سالگیش گذاشته و ما باید با محصولات رنگی رنگی از یه قسمتی از زندگیمون عکس بگیریممنم از بخش اسکرپ بوکی

یادمه کلاس سوم که بودم معلممون برای کارنامه هامون با پدر و مادرها جلسه گذاشت و بهشون گفتکه میخوایم برای بچه ها جشن بگیریم والدین هم هر کدوم باید به سلیقه خودشون کادویی برای اون روزآماده میکردن هفته ها گذشت